her story

Unha pantalla dun antigo ordenador e un interfaz de procura de arquivos en vídeo. Unha muller e a misteriosa morte do seu marido. O único que necesitas para dar coa verdade é escribir as palabras crave correctas nesta "aventura gráfica?" tan transgresora como pouco convencional.

Todos recordamos a "infame" época das FMVs, xogos que se apoiaban en vídeos pre-gravados con actores reais en lugar de en modelos en 2 ou 3D. Tampouco é que tivésemos un coñecemento demasiado analítico naqueles tempos. Por aquel entón eu non pensaba si era o futuro dos videojuegos ou non, o único que podías pensar é que era un gran cambio, en efecto, e en como convencer aos teus pais de que necesitabas un CD-ROM. Cada un viviuno ao seu xeito, si tiñas unha MegaDrive, unha PlayStation ou como no meu caso, un PC. Cando por fin tiven un, fun correndo a alugar Gabriel Knight 2 e aínda que a primeira vez que o xoguei non superei o primeiro CD polos meus escasos coñecementos do idioma anglosajón, a aparición de personaxes reais en pantalla era o suficientemente impactante.


Teño que recoñecer que non todo foi perfecto, pero os puntos máis importantes do seu deseño crearon unha experiencia para a que ninguén me preparou. O seu interfaz redúcese á pantalla dun escritorio e un buscador de clips de vídeo, todo tras un filtro de monitor CRT que pode desactivarse pero non o recomendo. E hai algo máxico que se produce na conexión entre ese sistema operativo rudimentario e o teu propio ordenador no que estás sentado en casa. Non é algo novo, pois vimos esa mesma conexión en xogos como Digital: A Love Story e Analog: A Hate Story. Ata ese marabilloso ordenador Sidney para buscar información do oculto en Gabriel Knight 3 xa introducía o concepto. Recordo ata un xogo (por chamalo dalgún xeito), un interfaz de conversacións chamado Paranoic, onde falabas co ordenador, e que producía a mesma sensación de estar (ti mesmo, non a través dun personaxe) vivindo unha aventura no teu ordenador.

Her Story colleume por sorpresa. É un xogo pequeno que basea todo o seu potencial na historia, onde o uso das FMVs está máis que xustificado. Hai certos "toques misteriosos" que creo que desvían demasiado do seu verdadeiro obxectivo, e tampouco estou moi de acordo en que a actuación da actriz Vivia Seifert teña nada de sobresaliente, sendo simplemente correcta. Pero, a diferenza desas aventuras noventeras gravadas en imaxe real que gritaban "¡Eh, mirádeme, son un xogo maduro"!, Her Story o é sen dicir unha soa palabra crave. E tanto si viviches como eu a "infame" época do FMV coma se non, xógao si queres descubrir outra forma de contar historias.